3. Onzekerheid of overprikkeling

Niet elke hond die niet wil wandelen is bang, sommige honden zijn simpelweg overprikkeld. Dat betekent dat ze te veel indrukken tegelijk krijgen en niet weten hoe ze daarop moeten reageren. Vooral honden die niet goed gesocialiseerd zijn of weinig ervaring hebben met drukke omgevingen, kunnen hierdoor blokkeren tijdens een wandeling. Veel verkeer, onbekende geluiden, drukke mensen of andere honden kunnen dan al teveel zijn. Ook hoogsensitieve of nerveuze honden hebben hier vaak last van. Zij pikken meer signalen op uit hun omgeving. Dat kan leiden tot stress of vermijdingsgedrag. Ze lijken dan plots te stoppen of te weigeren om mee te gaan, maar in werkelijkheid kunnen ze de prikkels gewoon niet meer verwerken.

Bij een overprikkelde hond is het belangrijk om rust, voorspelbaarheid en vertrouwen te bieden. Kies rustige wandelroutes en bouw het wandelen langzaam op, zodat je hond weer ontspannen leert lopen. Een vast ritueel helpt om structuur te geven, terwijl het observeren van lichaamstaal, zoals gapen of trillen, aangeeft wanneer het te veel wordt. Ondersteunende producten zoals Adaptil, Dr. Ann’s Stress Reduction of Zylkene kunnen ook hier helpen de prikkeldrempel te verlagen. Zorg daarnaast thuis voor een rustige omgeving met een vaste rustplek, zodat je hond goed kan herstellen na elke wandeling.

4. Onvoldoende motivatie of verveling

Niet elke hond vindt wandelen vanzelf leuk. Sommige honden vinden de route te saai of voorspelbaar, anderen juist te lang en vermoeiend. Vooral jonge, actieve of slimme honden kunnen zich snel vervelen wanneer ze te weinig uitdaging krijgen. Het gevolg? Ze lopen sloom, blijven staan of weigeren zelfs verder te gaan. Voor een hond is een wandeling meer dan alleen bewegen, het is een kans om te snuffelen, te ontdekken en samen werken met jou. Jouw hond wil met zijn neus de wereld verkennen, dat is hun natuurlijke behoefte. Door deze behoefte te negeren, verlies je hun motivatie.

5. Omgevingsfactoren of verandering in routine

Veel honden zijn gevoelig voor veranderingen in hun omgeving of dagelijkse routine. Denk aan een nieuwe halsband of tuigje, een ander wandelgebied, een regenbui, of zelfs iets subtiels als een andere geur of ondergrond. Wat voor ons onopvallend lijkt, kan voor jouw hond een onprettige of onzekere ervaring zijn.

Ook het tijdstip van de wandeling speelt een grotere rol. Waarom wil mijn hond ‘s avonds niet meer uitgelaten worden? ’s Avonds zijn honden vaak vermoeider, zien ze minder goed, en kunnen ze sneller schrikken van plots licht, geluid of bewegende schaduwen. Dat maakt een avondwandeling onvoorspelbaarder en daardoor minder prettig. Als je merkt dat je hond terughoudend is op bepaalde momenten van de dag of in specifieke omstandigheden, probeer dan rustig te observeren wat er precies verandert. Kleine aanpassingen, zoals wandelen op een vertrouwde plek of op een ander tijdstip, kunnen al veel verschil maken.

Als je hond blijft weigeren, kan een gedragsdeskundige (bijvoorbeeld volgens de methode van Martin Rütter) helpen de onderliggende oorzaak te vinden.

Hoe laat jouw hond zien dat hij iets afwijst?

Honden communiceren op een subtiele manier. Weerstand uit zich niet altijd door te grommen, trekken of blaffen. De signalen zijn vaak klein, maar laten wel duidelijk stress, spanning of overprikkeling zien. Als je deze signalen herkent, kun je beter inspelen op wat jouw hond nodig heeft. Let op signalen zoals:

• Wegkijken
• Tongelen (kort met de tong langs de lippen gaan) of gapen
• Staart tussen de poten
• Aarzelen bij de deur
• Plat op de grond gaan liggen
• Verstoppen of terugtrekken

Wat te doen als je hond niet meer wil wandelen?

Wanneer je hond weigert te wandelen, ga dan stap voor stap te werk.

1. Controleer de gezondheid

Voordat je verder kijkt, is het belangrijk om een lichamelijke oorzaak uit te sluiten. Denk aan gewrichtspijn, spierproblemen, oudere leeftijd of neurologische klachten. Zelfs milde artrose kan al genoeg zijn om jouw hond minder graag te laten bewegen. Laat je hond goed nakijken door je dierenarts. Soms kan pijnstilling, aangepaste voeding of fysiotherapie al veel verschil maken.

2. Bouw het vertrouwen langzaam op

Forceren werkt vaak averechts. Een hond die zich onzeker of gespannen voelt, zal eerder blokkeren dan meewerken. Dwing je hond nooit om verder te lopen als hij blokkeert, dat kan het probleem verergeren. Begin daarom klein, met positieve associaties:

• Doe de riem om in huis en geef een beloning.
• Loop een paar meter buiten en keer terug.
• Breid dit rustig uit zodra je hond ontspanning toont.

Sommige honden vinden het ook fijn om samen met een stabiele, sociale hond te lopen. Dat geeft extra zekerheid.

3. Kies rustige routes en momenten

Omgevingsprikkels spelen een grotere rol dan je misschien denkt. Vermijd drukke straten, harde geluiden of onvoorspelbare situaties. Kies liever voor rustige tijden van de dag, zoals vroeg in de ochtend of laat op de avond. Sommige honden hebben minder zicht, denk aan staar, of zijn sneller moe naarmate de dag vordert, wat ’s avonds wandelen moeilijker maakt.

4. Gebruik positieve motivatie

Snuffelen is ontspannend voor een je hond. Beloon nieuwsgierigheid in plaats van alleen het wandelen zelf. Denk aan:

• Een vriendelijk stemgeluid
• Speeltjes of kleine beloningssnacks
• Tijd en ruimte om uitgebreid te snuffelen

5. Maak de wandeling voorspelbaar

Honden zijn echte gewoontedieren. Zeker bij angst of onzekerheid geeft routine houvast en rust. Kies daarom (tijdelijk) voor:

• Een vaste route
• Wandelen op vaste momenten
• Het gebruik van dezelfde halsband of tuig

Zodra je hond zich veilig voelt, kun je langzaam weer een stapje verder gaan. Door kleine stapjes, geduldig en positief te werk te gaan kun je stap voor stap weer vertrouwen opbouwen.

Wat als een hond nooit wordt uitgelaten?

Een hond die nooit wordt uitgelaten, mist veel meer dan alleen een plasrondje. Hij krijgt te weinig beweging, te weinig mentale stimulatie, en mist ook de kans op sociale interactie, zowel met andere honden als mensen en zijn omgeving. Op de lange termijn kan dit leiden tot overgewicht, verveling, frustratie en uiteindelijk gedragsproblemen, zoals blaffen, slopen of zelfs agressie. Zelfs honden die toegang hebben tot een tuin hebben baat bij regelmatige wandelingen. Buiten de tuin valt veel meer te ontdekken, nieuwe geuren, geluiden, prikkels en sporen. Het is hun manier om de wereld te verkennen, informatie te verzamelen en te ontspannen via snuffelen en bewegen.

Een gezonde hond kan in een noodgeval 8 tot 10 uur zonder wandeling, maar dat moet echt een uitzondering blijven! Het meest ideale is om met je hond minstens 3 tot 4 keer per dag kort naar buiten te gaan, waarbij één wandeling wat langer mag zijn om echt tot rust te komen. Puppy’s, senioren en honden met gezondheidsproblemen hebben vaak zelfs meer of andere behoeften. Pas het uitlaatschema hierop aan.

Heb je nog vragen over waarom je hond niet mee wil wandelen? Neem dan contact op via dierenarts@medpets.nl.